Nowoczesne winiarstwo w regionie to dopiero efekt ostatnich kilkunastu lat. Głównie za sprawą niesamowitej popularności białych win z Rias Baixas zwrócono również uwagę na inne apelacje leżące w Galicji, w tym właśnie Ribeiro ...

Ribeiro

Najpierw Rzymianie, którzy przynieśli tutaj tradycję uprawy winorośli, potem cystersi przyczynili się do rozwoju winiarstwa w średniowieczu – historia Ribeiro jest dość zbliżona do wielu winiarskich regionów Europy. Przez wieki ten położony w Galicji region słynął jednak z tzw. vinos tostados, a więc słodkich win z podsuszanych owoców, zwanych tutaj Ribadavia. Były one wypijane przez pielgrzymów zmierzających do Santiago de Compostella, ale co ciekawe w XVII-XVIII wieku znaczącą ich ilość eksportowano również do Anglii.

Nowoczesne winiarstwo w regionie to dopiero efekt ostatnich kilkunastu lat. Głównie za sprawą niesamowitej popularności białych win z Rias Baixas zwrócono również uwagę na inne apelacje leżące w Galicji, w tym właśnie Ribeiro.

O ile jednak w Rias Baixas króluje Albariño, to w Ribeiro lokalną gwiazdą jest odmiana Treixadura, dająca aromatyczne białe wina o nutach jabłek, cytrusów, ale też brzoskwiń i gruszek. Nie jest ona tak kwaskowa jak słynne Albariño, ale zwykle może poszczycić się mocniejszą strukturą. Białe wina zdominowały miejscową produkcję, odpowiadając za 95% sprzedaży, a obok Treixadury do ich produkcji wykorzystywane jest Palomino, Godello, Macabeo oraz Albariño. Niewielka ilość czerwonych win powstaje z odmian Mencia i Caiño Tinto. W regionie zachowała się wspomniana wyżej tradycja produkcji win słodkich, ale stanowią one obecnie znikomy procent.

W Ribeiro w dalszym ciągu odczuwamy wpływy nieodległego Atlantyku, a jesteśmy też znacznie dalej w głębi lądu, stąd znajdziemy tu mieszankę klimatu morskiego i kontynentalnego. W porównaniu do Rias Baixas jest tutaj zauważalnie cieplej, a suma opadów niemal dwa razy niższa. Winnice zajmują areał 1100 ha, w dorzeczach przepływających przez Ribeiro rzek - Barbatino, Avia, Arnoia i Miño. Znajdziemy je zarówno na dnach dolin, jak i na (miejscami całkiem stromych) zboczach, gdzie często przyjmują formę tarasów. Miejscowa gleba powstała głównie w wyniku erozji granitu i choć obecnie przyjęła bardziej piaszczysty charakter, to wciąż jest pełna mniejszych bądź większych kawałków skał i kamieni.