Może nieco dziwić, że mając obok tak potężny rynek zbytu w postaci madryckiej metropolii, lokalne wina dopiero od niedawna zaczęły cieszyć się popularnością ...

Vinos de Madrid

Może nieco dziwić, że mając obok tak potężny rynek zbytu w postaci madryckiej metropolii, lokalne wina dopiero od niedawna zaczęły cieszyć się popularnością. Pokolenie młodych producentów i wzrost zainteresowania uprawianą tutaj odmianą Garnacha sprawiły, że od kilku lat o niegdyś zapomnianych winach spod Madrytu robi się coraz głośniej.

Same winorośle oczywiście uprawiało się tutaj od dawna, prawdopodobnie jeszcze przed nastaniem Rzymian, kiedy region znajdował się pod władzą Kartaginy. Nawet gdy większa część Półwyspu Iberyjskiego trafiła pod panowanie Maurów, którzy zgodnie z zasadami islamu zabraniali picia alkoholu, winiarstwu udało się przetrwać. Po rekonkwiście bliskość dworu królewskiego, zwłaszcza w okresie świetności Hiszpanii w XVI wieku ułatwiała miejscowym winiarzom życie, ale lokalne wina nie cieszyły się jakąś specjalną estymą poza samymi okolicami Madrytu. Sytuacja nie zmieniła się w zasadzie do końca lat 90-tych ubiegłego wieku, kiedy zaczęły się pojawiać pierwsze butelki zwiastujące pozytywną zmianę.

Dzisiaj winnice zajmują tu obszar niecałych 9 tys. ha, podzielonych na trzy podstrefy, w których działa ok. 50 producentów.

Arganda jest zlokalizowana na południowo-wschodnich przedmieściach Madrytu i odpowiada za 60% całej produkcji apelacji. Dominują tu czerwone wina z odmiany Tempranillo, białe wersje powstają głównie ze szczepów Airen i Malvar, a winorośle rosną na gliniasto-wapiennej glebie. Panuje tu wyraźny klimat kontynentalny, z gorącym latem i mroźną zimą.

Na wschód od Madrytu znajdziemy podstrefę San Martin (25% produkcji apelacji), gdzie jest nieco bardziej deszczowo niż w Argandzie. Na skalistych glebach łańcucha górskiego Sierra de Gredos dominuje Garnacha, dając tu jedne z najciekawszych wcieleń odmiany z całej Hiszpanii.

Nieco bliżej stolicy i trochę bardziej na południe znajduje się ostatnia podstrefa Navalcarnero, gdzie znów dominuje Garnacha, ale rośnie ona tutaj na innej, ubogiej, piaszczystej glebie.