Region Rioja to serce hiszpańskiego winiarstwa, znany na całym świecie ze swoich wykwintnych czerwonych win. Przez wiele dekad Rioja kojarzyła się głównie z tradycyjnym stylem winifikacji, który polegał na długim starzeniu win w dębowych beczkach, co nadawało im charakterystyczny smak i aromat.

Czy zdarzyło się Wam zabrać na towarzyskie spotkanie przy grillu wino z Doliny Rodanu? Jest to bardzo możliwe, dlatego że wina Cotes du Rhone dostępne są w wielu miejscach i nie mają zazwyczaj wygórowanych cen. Bywa tak, że raz takie wino smakuje wybornie, innym razem jakoś niknie pośród pozostałych win lub obfitości grillowanych dań.

Czasami pojawia się nam w głowie refleksja, aby zadbać o swoją sylwetkę i przechodzimy wówczas w tryb DIETA. Zaczynamy zliczać kalorie, analizujemy różne warianty gastronomiczne, a wśród nich wybrzmiewa coraz mocniej pytanie: jakie wina pić na diecie?

Trochę znienacka pojawiła się w europejskich winnicach. Miała być ulepszoną wersją odmiany Sylvaner. Ostatecznie jest bardziej aromatyczna, ma wyższą kwasowość i potrafi urzec miłośników Sauvignon Blanc. Scheurebe, bo o tej odmianie mowa, to środkowo-europejska specjalność, która niewątpliwie zasługuje na uwagę.

Liczne wyjazdy turystyczne rodaków do Włoch sprawiły, że nazwa Valpolicella dobrze zadomowiła się w naszym kraju. Piękne widoki, łagodny klimat czy parki rozrywki zachęcają wielu z nas do kierowania swoich wakacyjnych kroków w okolice jeziora Garda. Jest to również świetne miejsce na przerwę w podróży do dalszych zakątków Półwyspu Apenińskiego.

Najbardziej znanymi europejskimi winami z odmiany Sauvignon Blanc są wina Sancerre. Nie wszyscy jednak wiedzą, że ten zdominowany przez aromatyczną białą winorośl region, rodzi także wybitne czerwone wina.

Gdy w sugestiach gastronomicznych do czerwonego wina znajdujemy informację, że pasuje do steków, pieczeni czy kotletów jagnięcych, nie budzi ona żadnych wątpliwości. Kompozycja czerwone wino i danie mięsne ma swoje uzasadnienie. Ale co począć w sytuacji, gdy jesteśmy zwolennikami kuchni warzywnej? Zrezygnować z czerwonych win? Niekoniecznie.

Mawia się, że muzyka potrafi zwrócić uwagę na najbardziej delikatne kwestie. Inaczej działa spektakularna opera, a jeszcze inaczej pełna ekspresji piosenka aktorska, czy nastrojowy „kawałek” smooth jazzowy. Chyba jednak żaden inny rodzaj muzyki tak dobitnie nie przemawia jak rap. Tam sprawa jest prosta, dźwięki jedynie podkreślają to, co ma do powiedzenia artysta. Dlatego pomyśleliśmy sobie, że właśnie najlepiej byłoby gdyby powstał rapowy utwór opowiadający historię białych win z regionu Rioja.

Uwielbiamy spotkania z winiarzami. Dają nam nie tylko radość obcowania z miejscem, gdzie rodzi się wino, ale jest to również szansa zajrzenia do „pracowni alchemika” przemieniającego owoce w boski napój. Tym razem wybraliśmy się do Friuli, aby degustować w winnicy Visintini nowe roczniki. Towarzyszyła nam spora grupa miłośników wina, która chciała przekonać się, dlaczego tę część Włoch określa się jako awangardę italskiego winiarstwa.

Często słyszę, że ktoś ma ochotę na delikatne w smaku czerwone wino (niemal tak samo często pada stwierdzenie wino półwytrawne), ale żeby jednocześnie miało nuty dojrzałych owoców. Najlepiej, gdy będzie również lekki posmak suszonej śliwki czy wanilii. W praktyce sprowadza się taki opis do wytrawnego wina o niskiej kwasowości i raczej mało szorstkich taninach. Gdzie szukać zatem łagodnych win, które jednocześnie nie rujnują portfela?

W ubiegłym roku zniknął z półek sklepowych błyskawicznie. Mimo, że krzewy są ciągle jeszcze bardzo młode, to Hibernal z Winnicy Morena był dojrzały, ze świeżą kwasowością i kompozycją tropikalnych owoców. Dlatego, z tym większym podnieceniem, oczekiwaliśmy kolejnego rocznika tej popularnej w Polsce odmiany.

Wioska Assmannshausen połączona jest linią kolejową z miastem Ruedesheim am Rhein. Wprawdzie obie miejscowości leżą nad brzegiem Renu, ale to właśnie transport pociągami pomógł wysyłać wina z Rheingau w odległe zakątki Europy.

Riesling Party zorganizowaliśmy już po raz szósty, aby pokazać różnorodność i wysoką jakość winiarstwa zza naszej zachodniej granicy. Wydarzenie wpisuje się w ogólnopolskie Tygodnie Rieslinga, których inspiratorem i patronem jest Niemiecki Instytut Wina.

Nie trzeba chyba nikogo przekonywać, że rozpoznajemy smaki słony, gorzki, słodki i kwaśny. Wielu również potrafi wyczuć smak umami, przypominający grzyby, dojrzały ser czy mięso. W Japonii coraz częściej mówi się o kokumi, szóstym smaku czy bardziej odczuciu, które można utożsamiać ze smacznością. Kokumi działa jak wzmacniacz pozostałych pięciu smaków.

Są takie wina, przy których odmiany winogron, staranność winiarza czy miejsce pochodzenia nie odgrywają pierwszoplanowej roli. Trochę wynika to z okoliczności ich picia, a trochę ze stylistyki smakowej. Czy to oznacza, że niezwracanie uwagi na wszystkie te elementy, stanowiące o wyjątkowości wina, jest czymś niewłaściwym? Nie sądzę.

Jeśli mieszkasz od dawna w Beaujolais, nie masz problemów z rozróżnieniem charakteru win z poszczególnych gmin. Gmin, które dają nazwy dziewięciu Cru. Nie ma przy tym znaczenia, że wszędzie powstają wina z jednej odmiany – Gamay.

Anthony jest miłym i serdecznym winiarzem. Jednak nie z tego powodu pojechaliśmy odwiedzić go w Beaujolais.

Gdy odwiedziliśmy winnicę De Angelis, w ich przetwórni w Castel di Lama, był środek lata. Żar lał się z nieba, co typowe dla środkowych Włoch o tej porze roku. Spędziliśmy tego dnia już 4 godziny w samochodzie i rozglądaliśmy się za jakimś orzeźwieniem. Z prawdziwą radością powitaliśmy Alighiero, który jakby czytając w naszych oczach, zaproponował od razu degustację białych win, z dzięciołem na etykiecie.

Picenowie, pradawne plemię zamieszkujące tereny obecnej Marchii we Włoszech, czciło dzięcioła. Był on również świętym ptakiem boga Marsa, w mitologii starożytnych rzymian. Współcześnie dzięcioła można spotkać w herbie regionu Marchii. Nie powinno zatem dziwić, że na etykietach win z Tenuta De Angelis widnieje wizerunek sympatycznego ptaka.