Najczęściej musimy czekać na kolejny rocznik, aby skonfrontować dwie butelki takiego samego wina i poszukać różnic. Bywa jednak, że winiarz produkuje wino w kilku wersjach.

To miały być TYLKO wakacje. Żadnych wizyt w winnicach, sam relaks i świetna zabawa w dobrym towarzystwie. Nasz przyjaciel Romek, najpierw zaproponował kierunek wyjazdu – Toskania, a potem zajął się całą organizacją. Początkowo nawet jakoś szczególnie nie analizowałem miejsca, które zostało wybrane na naszą bazę wypadową

Odmiana Pinot Gris znana jest pod kilkoma nazwami. W krajach niemieckojęzycznych stosuje się dwa określenie Ruländer lub Grau Burgunder (czasami Grauer Burgunder), w Czechach Rulandske Sede. Jednak to włoskie Pinot Grigio cieszy się w Polsce największą popularnością. Przy czym sława ta raczej wiąże się trunkami, które śmiało można zaliczyć do bardzo pojemnej kategorii „win codziennych”.

W Trullo Flaminio produkują tylko dwa wina. Można by pomyśleć, że to taka analogia do dwóch hektarów, jakimi dysponuje winnica. Jednak raczej mamy tu do czynienia z pierwszymi dwoma wina, które trafiły na rynek. Na kolejne przyjdzie jeszcze czas. Tym bardziej, że wśród uprawianych odmian obok Negroamaro i Syrah są jeszcze Primitivo oraz Susumaniello.

Dwa hektary. Tylko tyle ma projekt noszący nazwę Trullo Flaminio.

Rodzina de Melo od setek lat była związana z portugalskim regionem DAO. Żyli lokalnie, produkując wino na potrzeby własne, rodziny i licznych znajomych. Poletka na, których sadzili winogrona przechodziły z rąk do rąk, by czasami powrócić do nich po latach. Rolniczy sposób funkcjonowania sprawiał, że nowoczesność nie zawitała do winnic rodziny de Melo. Metody uprawy i produkcji wina nie ulegały zmianom.

Pierre Fabre pochodzi z rodziny, która od 5 pokoleń zajmuje się w Langwedocji winem. Z początku jednak Pierre wybrał inną drogę. Poświęcił się karierze inżynierskiej i pracował w krajach Beneluxu. W 2004 roku zapragnął odnaleźć swoje korzenie jako winiarz. Powrócił do Langwedocji i kupił starą posiadłość położoną w połowie drogi pomiędzy Carcassonne, a Limoux. 

To jest naprawdę zadziwiająca historia.  Ostatnio będąc w Alzacji natknęliśmy się na stare butelki win z nazwą Tokay. Na pozór można by przypuszczać, że wino pochodzi z Węgier (przecież pierwsze skojarzenie z winami węgierskimi brzmi Tokay). Tymczasem na etykietach wyraźnie widniał napis Tokay d’Alsace. Madziarskie wina butelkowane we Francji?

Nareszcie przyjechały do nas nowe wina z Hiszpanii!
Tak, trochę czekaliśmy, ale było warto.
Uwielbiamy, gdy wino pochodzi z jakiegoś miejsca, którego stylistykę winiarską zna cały świat, a ono zaskakuje swoją innością.
Tym razem transport wyruszył z regionu Toro, słynącego z garbnikowych, dobrze zbudowanych win.
A tymczasem w kieliszku?   

Może mule nie smakują każdemu, ale to chyba jedno z najlepszych dań, które można podać do różowego wina.
Od razu świat wokół nas staje się bardziej wakacyjny, pełen letnich smaków i aromatów.
Wina w kolorze Pink powstają w wielu regionach.
My dzisiaj wybraliśmy stosunkowo mało znaną pod względem winiarskim Lotaryngię. 

Nareszcie nadeszły! Letnie dni, pełne słońca, zielonych liści wokoło, perspektywy wakacyjnych wyjazdów i niespiesznego spędzania czasu. I tak akurat się składa, że niedawno pojawiły się u nas idealne na ten czas wina. Przyjechały z okolic ujścia rzeki Loary do Atlantyku.

Gdy wszyscy wokół robią podobne rzeczy, często rodzi się chęć wyróżnienia się. Ludźmi kieruje ciekawość i pragnienie sprawdzenia czy potrafią zrobić coś nowego, innego. Taka pewnie była bezpośrednia przyczyna świadomego mieszania różnych szczepów w winach.

Czy Rieslingi zawsze zachwycają? Z pewnością nie wszystkie i nie wszystkich. My je uwielbiamy, ale powiedzmy sobie szczerze, nie zawsze pijemy te z pierwszej ligi. Jest jednak takie codzienne wino, po które sięgamy bez wahania, gdy mamy ochotę na świeżego i treściwego Rieslinga.

Czy to z Burgundii, Doliny Rodanu czy Langwedocji, na winach francuskich można znaleźć określenie Vielles Vignes. Warto go wypatrywać, oznacza bowiem, że owoce wykorzystane do wytłaczania wina pochodzą ze starszych krzewów. Nie ma to nic wspólnego ze “starszą krwią”, wokół której toczy się akcja Wiedźmina. Starsze krzewy winorośli, to zazwyczaj co najmniej 50-letnie roślin. Czasami uprawy liczą sobie nawet i blisko 100 lat. 

No niby wino jest białe, ale w gruncie rzeczy nie wygląda jak większość białych win. Jedna z zasad dotyczących kolorów wina mówi, że im białe wino starsze, tym barwa staje się ciemniejsza. OK, to prawda. A gdy wino jest młode, a już ma intensywny kolor?

Skąd ta gąsienica? Fantazja artystyczna grafika komputerowego? A może winiarz to zapalony entomolog?

Czy umieszczenie na winie informacji o organicznej uprawie winorośli jest gwarancją, że mamy do czynienia z winem całkowicie naturalnym, wolnym od interwencji nowoczesnych metod wytwarzania? Na pierwszy „rzut oka” wydaje się to wielce prawdopodobne, no bo przecież zielony listek, który widzimy na etykiecie mówi nam o ekologicznym rolnictwie. Rolnictwie, czyli procesie rodzenia się owoców, które później posłużą do powstania wina. Ale rolnictwo to tylko jeden z elementów całego cyklu narodzin naszego ulubionego napoju. Na szczęście nie brakuje ludzi, którzy mają szersze spojrzenie na tworzenie wina, ale także i na sposób swojego życia. Takie podejście nosi nazwę biodynamiki.

Czasami oglądając butelki wina stajemy przed dylematem, które wybrać? Mamy przed oczami dwa, trzy wina z tego samego regionu, od różnych producentów, ale ich nie znamy. Cena podobna, możemy kierować się wyglądem etykiety, ale w głębi duszy czujemy, że to może być pozorna wskazówka. Wreszcie wybieramy to, które ma jakąś informację sugerującą ekologiczne pochodzenie, bo uznajemy je za zdrowsze, a więc pewnie lepsze.  

Tego dnia było naprawdę gorąco. Termometr w samochodzie pokazywał na zewnątrz 41,5 stopnia Celsjusza. Jechaliśmy od strony Florencji w kierunku na zachód. Droga nie była zbyt długa. Zaledwie ok. 30 kilometrów. Byliśmy umówieni z Sereną w samo południe. Zastanawiałem się, co nas tym razem spotka w Capezzanie.