Oczywiście wiem, że nie brakuje osób wręcz uwielbiających aromatyczne Sauvignon Blanc. Nazwa łatwa do zapamiętania, intensywne nuty tropikalnych owoców, świeżość. 

Tymczasem Grüner Veltliner już tak łatwo nie wpada w ucho, a tym bardziej w pamięć. Co więcej, jeśli spojrzymy na ewolucję tych win w czasie, to okaże się, że w kieliszku możemy czasami spotkać albo lekkie, rześkie wino, albo obfite, tłuste, pachnące miodem, białym pieprzem czy gałką muszkatołową. 

Trudno zdecydować się, który Grüner jest lepszy. W zasadzie wszystko zależy od okoliczności. Bo czasami nie chodzi o to, aby wspinać się na wyżyny. Wystarczy swobodny spacer pośród łąk czy przydomowych ogródków. Wszystko kwitnie, pachnie wiosną, lekko przygrzewa słońce. Czy tutaj pasują zdecydowane, mocne akcenty? Raczej zwiewne i orzeźwiające.

Wydaje się to zadziwiające, ale trudno przecież dyskutować z faktami. Jesień to czas, gdy spadające liście potęgują w lasach swoisty aromat wilgotnej ściółki, pełnej aromatów grzybów i obumarłych pozostałości lata. Dla wielu ludzi, jest to przyjemne zapachy, szczególnie gdy udaje im się je odnaleźć w niektórych winach. Kojarzą się z dojrzałością, informują nas, że mamy do czynienia z winem wolnym od młodzieńczej naiwności. Aby ujawniły się potrzebują czasu i to zazwyczaj co najmniej kilku lat.